Στο βιβλίο της Μπουζάροφσκα ,διαβάσαμε ιστορίες πολύ ωραίες με πηγαίο τρόπο γραφής .Και ενώ διακρίναμε στοιχεία χιούμορ ,το στοιχείο που κυριαρχεί είναι η θλίψη,ο φόβος ,η μοναξιά και το αδιέξοδο . Έντεκα πρωτοπρόσωπες αφηγήσεις, όλο θεατρική ζωντάνια από γυναίκες οι οποίες, όπως γράφει η μεταφράστριά τους , Αλεξάνδρα Ιωαννίδου, «δεν φαίνεται να ανταποκρίνονται επαρκώς στα πρότυπα του τέλειου θηλυκού, της τρυφερής μητέρας, της άψογης συζύγου, της επιτυχημένης επαγγελματία». «Αρνούμενες να αποδεχθούν σιωπηρά και αγόγγυστα το ρόλο τους, απελευθερώνουν αισθήματα απρόσμενα επιθετικά και συχνά λένε και κάνουν πράγματα απαράδεκτα, κατακριτέα, αλλά και απελευθερωτικά».
Πώς τελικά η αγάπη γίνεται απέχθεια προς τον άντρα; Πώς η γυναίκα εγκλωβίζεται σε στερεότυπα που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά; Στερεότυπα που έχουν κοινωνικές και πολιτικές αιτίες και εξηγούν γιατί το θέμα της απελευθέρωσης της γυναίκας προχωρά με τόσο αργό βήμα. Το οικογενειακό περιβάλλον όπου η ταυτότητα της γυναίκας είναι καθορισμένη, συνθέτουν το πλαίσιο του τέλειου θηλυκού ή και της τρυφερής μάνας. Ένα πλαίσιο που αναπαράγει τα στερεότυπα και οδηγεί σε αδιέξοδο ,ώστε οι κοινωνικές αντιλήψεις να γίνονται θεσμός.
Επόμενη συνάντηση Λέσχης Ανάγνωσης Σάββατο 13-01-2024 στις 5 το απόγευμα . Διαβάζουμε τα βιβλία : “Οι μέρες που δακρύζουν” της Μητσιάλη Αλεξάνδρας εκδ.Πατάκη και “Ο άνθρωπος που γελά του Ουγκό” εκ.Σύγχρονη Εποχή.
Υπήρχαν προτάσεις για τα βιβλία ως επιλογή : Διηγήματα του Τσέχωφ, Ζερμινάλ του Ζολά, Δουβλινέζοι του JOYCE JAMES ,Η Παναγία των Παρισίων του Ουγκό (για να γίνει σύγκριση ανάμεσα στο κείμενο και στο παραγώμενη ταινία),Οι άθλιοι του Ουγκό..
