Ρωτώντας τους μεγαλύτερους για το 1940
»
Ο πατέρας της γιαγιάς μου,είχε πολεμήσει το 1940.Ζήτησα από τη γιαγιά μου να μου πει ,τι θυμάται σαν παιδί από εκείνα τα δύσκολα χρόνια.
Μου είπε τρία σημαντικά περιστατικά ,που τους είχε πει ο πατέρας της, όπως το έζησε.
Το πρώτο ,ήταν σε μια μάχη ,που προσπάθησαν να γλυτώσουν από τα αεροπλάνα που τους βομβάρδιζαν .Ο προπαππούς μου , μαζί με κάποιους στρατιώτες έπεσαν μέσα σε κάποιο έλος για να μην τους «βλέπουν» τα αεροπλάνα. Μέσα όμως σε αυτά τα νερά , δεν ήταν μόνοι τους. Υπήρχαν ήδη μέσα στα βρομόνερα, σκοτωμένοι ,άνθρωποι που έγιναν ασπίδα για να σωθούν οι στρατιώτες και ο προπαππούς μου.
Το δεύτερο περιστατικό είχε συμβεί με τον μεγάλο αδερφό της γιαγιά μου. Στο χωριού, παντού υπήρχαν Γερμανοί στρατιώτες. Μι α μέρα ,ενώ έπαιζαν τα παιδιά στην γειτονιά ,κάποια στιγμή ,ο αδερφός της γιαγιάς μου ,εξαφανίστηκε. Βγήκε η προγιαγιά μου και τον έψαχνε και δεν τον έβρισκε πουθενά. Δεν μπορούσε να καταλάβει που μπορεί να πήγε ένα παιδάκι 5-6 χρονών. Αφού ξεσηκώθηκε η γειτονιά ν α ψάχνει ,ξαφνικά βλέπουν ένα τζιπ με Γερμανούς στρατιώτες και μαζί τους το μικρό παιδί. Ο παππούς του παιδιού ρώτησε του Γερμανό στρατιώτη γιατί το έκανε αυτό. Ο Γερμανός που ήξερε ελληνικά έβγαλε από την τσέπη του μία φωτογραφία και του την έδειξε. Ήταν ένα αγοράκι, στην ηλικία του παιδιού, με ξανθά μαλλιά που του έμοιαζε.
«Ο γιος μου» είπε και τα μάτια του άρχισαν να τρέχουν δάκρυα. «Έχω να δω την οικογένειά μου πολύ καιρό» απάντησε στον προπαππού μου «και ο μικρός μου θύμισε τόσο πολύ το παιδί μου».
Ο προπαππούς μου τον χτύπησε στην πλάτη ,γιατί καταλάβαινε ,ότι είχε και αυτός τον γιο του στον πόλεμο.Ο Γερμανός στρατιώτης άνοιξε τον σάκο του και γέμισε το παιδί με μπισκότα ,σοκολάτες και καραμέλες.
Το τρίτο περιστατικό ήταν ο φούρνος ,που είχε δημιουργηθεί στο διπλανό χωριό από του Γερμανούς και μοίραζε σε όλη την επαρχία ,στους Γερμανούς στρατιώτες ,ψωμί. Με λίγα λόγια οι δυο λαοί ,ζούσαν μαζί και δεν πείραξαν κανέναν Έλληνα ,τουλάχιστον στην περιοχή μας.
Μαριαλένα Τριανταφυλλούδη Ε1
<<Εργασία για 1940>>
Παραμονές Αγίου Δημητρίου ,25 Οκτωβρίου, εποχή που σπέρναν και
οργώνανε τα χωράφια. Ο αδερφός του προπάππου μου , με τον γείτονά του ,
θέλανε να καλλιεργήσουν τα χωράφια τους. Η κοινότητα είχε φωνάξει να μην
βγει κανείς εκείνη την ημέρα, γιατί θα περνούσε ο γερμανικός στρατός από το
Δερβένι. Την ανακοίνωση αυτή δεν την άκουσε ο αδερφός του προπάππου
μου με τον γείτονά του και ξεκίνησαν ξημερώματα για την περιοχή
<<Αμπέλια>> στα Λαγυνά, στην είσοδο του χωριού. Είχε πολλή ομίχλη και δεν
φαινόταν τίποτα. Έτσι όταν κατέβαινε ο γερμανικός στρατός , ένας Γερμανός
στρατιώτης, νόμιζε πως ήταν εχθροί και κουβαλούσαν όπλα (την εποχή εκείνη
τα γενιά και τα αλέτριγια τα κουβαλούσαν στους ώμους , γιατί δεν είχαν
μεταφορικά μέσα). Οι Γερμανοί τους σκότωσαν και τους δύο επιτόπου. Ήταν
νεότατοι οικογενειάρχες. Η πρόγιαγιά μου κάθε χρόνο θυμόταν την επέτειο
και έκανε μνημόσυνο για τους πεσόντες.
Κωνσταντίνος Αλευράς Ε1.
Σχολικό έτος 2021-2022